Ne Olurdu Sevdayı Senle Yaşasaydık

[Osman]

Bir karanlık gecede sana rastlamıştım. Yanlızlığın kollarında ağır yaralı kalmıştın. Gözlerinden kan misali akan damlaları salmıştı. Gönlümü can evinden yaralamıştın. Bir kadın ağlamamalıydı. hele böylesine güzel bir kadın asla ağlamamalıydı.



Sesizce yanından geçememiştim durup yanından otururken seni seyretmiştim. Elinde bir kağıt vardı göz yaşlarınla ıslanmıştı. Bir terminalde giden yolcuyu durdurmak için ne olur gitme demek için gelmiştin ama onu bulamayınca yıkılıp çömelmişti.



Gece karanlıktı yanan sokak lambalarına inat karanlıktı. Sen o karanlığın içinde kalmıştın. Belkide benim yanlızlığım karanlığı oluştururken senin karanlığın terkedilişten gelmişti. Sevdiğin sana acımadan çekip gitmişti. Gözlerinden akan yaşa hiç önem vermemişti seni terketmişti. Gece karanlıktı sen yanlız ve çaresiz.



Kim bilir onunla neler planlamıştın. Belkide evlenip onunla ölüme kadar yaşayacaktın. Belkide Türk sinemasının pembe panjurlu evini gerçek yapacaktın ama aldanmıştın. Yanlızlığın ve karanlığınla birlikte bir terminalde yapayanlız kalmıştın.



Kimdi o senin için? Elindeki kağıtta ne yazıyordu? Ne kadar değer vermiştin ki bu kadar göz yaşı dökmüştün? Neden onun için ağlamıştın?



Sana bakıyordum seni anlıyordum ama sana bunları layık görmüyordum. Sana bunlar yapılmamalıydı seni yanlız bırakıp kaçılmamalıydı. Oysa sana bunlar yapılmıştı seni yanlız bırakıp kaçılmıştı ve sen şimdi ağlıyordun.



Kalbini kırıp kaçanın ardından ona ağlıyordun. Yıkılmıştın ve yanlızlığı yaşıyordun sen ağlıyordun.



Ya ben onun için sılayı rahimi terketmiştim. onunla bir gelecek hayal etmiştim ve şimdi bende gidiyordum. Erkeğim duygularımı açığa vuramazdım sen yaşlarını akıtırken ben içime akıtıyordum. Brnim elimde değildi mektup benim cebimdeydi. Elimde taşımaya bile gücüm yetmemişti.



Oturup ağlamaya gücüm yetmezdi. Ben sen değildim. Duygularımı insanlara haykırabileyim. Adilikleri dile getireyim ancak içime atar kalbime gömerdim ve bavulum elimde giderdim.



Bende gidiyordum mektubumdaysa beni sevip sevmemen umrumda degil hayatımdan çık yazıyordu. Mektupta artık seni sevmiyorum diye haykırıyordu. Ona neler verdiğimi onun için nelere göhüs gerdiğimi unutmuştu. Benim için degerini hiç bilmemişti yada bilmesi yetmemişti.



Şimdi ben terminalde ondan gidiyorum ona ağlıyorum ama içten sense onun peşinden ağlıyorsun ama gözlerinden ne olur benim içinde ağla duygularıma biraz ilaç ol acımı anla.



Ne olurdu sevdayı senle ikimiz yaşasaydık. Bu göz yaşlarını akıtmasaydık. Ama elden gelen yok artık ikimizde yaralıyız ve ayrılığa bulanmışız. Ve şimdi ikimizde ağlıyorduk yada kaderimize yanıyorduk.