İnsanız...

[Osman]

İnsan kendi içine kapandığı zaman dışarı çıkması zor oluyor…


Ve insan; niye içine bu denli kapanmaya hazır yaşıyor bilmiyorum.


Sanırım bir süre sonra hep aynı cümle kulaklarda çınlıyor;


“Yalnızız bu dünyada, yalnız geldik, yalnız gideceğiz…”



“Yaşam insanı kendinden alıp, kimlere veriyor ve “kimseler” o yaşamı kimbilir ne hale getiriyor.”



İnsan kendi içine kapandığı zaman dışarı çıkması gerçekten çok zor oluyor…
Ve insan; niye içini bu denli acıtmak için yaşıyor bilmiyorum….


Sanırım bir süre sonra hep aynı cümle kulaklarda çınlıyor;


“Bu dünyada kime inanıp, kime inanamayacağını asla bilemezsin”



Yaşam insanı hangi denizden alıp, hangi fırtınaya sürüklüyor ve o fırtına bizi hangi limana atıp, nasıl kırıp döküyor…


Ve insan niye içini bu denli karartmak için yaşıyor bilmiyorum


Sanırım bir süre sonra hep aynı cümle kulaklarda çınlıyor;


“Bir karartma gününde yüreğim ve hep öyle kalacak”



İnsan kendi içine kapandığı zaman gökyüzünü görmesi zor oluyor


Ve insan; niye bu denli toprağa bakıyor bilmiyorum.


Sanırım bir süre sonra hep aynı cümle kulaklarda çınlıyor;


“Yüreğim sanki kör olmuş, hiçbir şeyi görmüyor.”



İnsan kendi içine kapandığı zaman melodiyi duyması zor oluyor.


Ve insan neden notaları ardı sıra okumuyor bilmiyorum.


Sanırım bir süre sonra hep aynı cümle kulaklarda çınlıyor;


“Hayat müziği benim yüreğimde artık söylenmiyor”



Yazık…



İnsanız; yokluğumuz varlığımız bir….



Yaşam insanı kendinden alıyor,
Birilerine veriyor ve kimse o “kimseler”
Yaşamı kim bilir ne hale getiriyor



İnsanız işte…



İnsanız…